Wanneer je wat te verliezen hebt is het moeilijk om los te laten.
23 januari 2024 
3 min. leestijd

Wanneer je wat te verliezen hebt is het moeilijk om los te laten.

Ik was 28 en volgde een massage opleiding. Dit vond ik zo boeiend dat ik er mijn werk van wilde maken. Van office manager weg achter mijn computer hup naar de werkvloer met mijn massagestoel. Ontspanning brengen daar waar de actie is, super tof! 

Met WorkMassage als vehikel kon ik leren, uitvoeren en ontwikkelen wat ik maar wilde. Met vallen en opstaan leerde ik denken als ondernemer, verdiepte me in de massages en bouwde een werkfamilie op. Het gaf me:

·     Vrijheid

·     Financiële onafhankelijkheid

·     Fijne collega’s

·     Leuke klanten

·     Op gevarieerde locaties werken

·     Nieuwe dingen leren

·     Voldoening ervaren als iets lukt

·     Van fouten leren en bijstellen

 Alles top, niks meer aan doen. 

Na een tijdje liep alles op rolletjes en we kregen het steeds drukker. Zo druk dat ik weer office manager werd maar dan van mijn eigen toko. Ik zat weer op kantoor. Aanvragen, planning, vervanging bij ziekte, de administratie, marketing regelen etc. 

Het begon te wringen. Ik wil ook buiten spelen! Leren delegeren dus. Doodeng om mijn kindje aan anderen over te laten maar het bood me weer de vrijheid die ik zocht. Uitbesteden wat anderen beter kunnen. Het kost geld maar dat is ondernemen, doen waar je goed in bent. Het bedrijf bleef groeien en ik was er trots op. Houden wat je hebt. 

Na ruim 10 jaar kende ik het klappen van de zweep door en door. Ik wilde me blijven ontwikkelen dus deed ik diverse opleidingen op vitaliteitsgebied, stresshantering en persoonlijke ontwikkeling. De workshops die ik gaf binnen bedrijven gaven me veel voldoening. Langzaam overschakelen van massages naar workshops was mijn ding. Gedreven door de zoektocht naar mijn eigen welzijn wilde ik opgedane kennis en ervaring doorgeven. 

Na 20 jaar Workmassage ging het opnieuw knellen. Massages geven was een geweldige start maar ik wilde verder. Het jasje was al diverse keren verstelt en aangepast. Het gevolg was dat ik me begon te vervelen. Doordat ik te weinig uitdaging had en frustratie omdat ik geen uitweg zag. De rek was er uit door teveel van hetzelfde. Quite quitting bestond nog niet maar ik deed het. Leuke dingen doen en reizen was heerlijke afleiding maar de ontevredenheid en gebrek aan zingeving kwam terug. Vloog als een lastige vlieg om me heen. Dit verweet ik mezelf. 

 “Verdorie waarom kan ik niet gewoon tevreden zijn met wat ik heb?". 

Bagatelliseren en dankbaar zijn helpt wel maar niet genoeg. Ik voelde dat mijn werkgeluk over datum raakte en wilde het vuur weer terug. Ik was uit ge-jobt-craft. Wat nu? Zomaar stoppen kan niet, klanten en collega’s rekenen op me. Die maken juist dat ik dit zo lang doe. Ik ben dol op ze. 

Oude jasjes zitten het lekkerst maar er komt een moment dat ze echt niet meer passen. 

Dat was nu. Ik voelde het omdat ik niet meer de energie uit mijn werk kreeg als daarvoor. Ik wilde uit mijn gouden kooi breken maar angst hield me tegen omdat ik niet wist waar ik terecht zou komen. En wie zegt dat het beter wordt? Wat wilde ik dan? Een goedlopend bedrijf overdragen en aan wie dan? Zo heb ik jarenlang plichtsgetrouw de bordjes omhoog gehouden. 

Tijdens de leergang Positieve Psychologie kwam een inzicht als een donderslag binnen. 

De gouden kooi die ik gecreëerd had bood bescherming en zekerheid, maar voldeed niet meer aan mijn waarden van waaruit ik wil leven en ondernemen: Vrijheid, Verbinding (ook met mezelf) en Groei. 

De prijs die het me kost om alles vast te houden en daardoor minder gelukkig te zijn is te hoog. Slik. Elke dag dat ik in die kooi blijf gaat af van een nieuw avontuur! Zo had ik het nog niet bekeken. Dit besef dat vermijding een prijs heeft gaf het laatste zetje. Met hulp van mijn partner heb ik een plan gemaakt voor overdracht.

Nu, 25 jaar later,  ben ik super blij dat WorkMassage in andere kundige handen is en ik de ruimte heb om mezelf opnieuw uit te vinden. Zonder dagelijkse beslommeringen. In deze nieuwe ruimte borrelt en kriebelt het weer. Het is regelmatig ook ongemakkelijk en onzeker om de structuur en de werkfamilie kwijt te zijn zonder nieuwe te hebben. 

Vanuit Zuid Spanje kan ik sparren en schrijven. Zo ben ik een programma over FLOWREREN aan het maken. Voor mensen die net als ik voelen dat ze uit hun (werk)jasje groeien en deze dilemma’s herkennen. Je wilt nieuwe stappen ondernemen maar er zijn ook twijfels en onzekerheden. Naast alle rationele argumenten ook ruimte geven aan de stem van je hart, je verlangens en je potentieel. Hoe klein of groot de stap ook is om het vuurtje weer op te stoken. 

Deze reis biedt geen garantie voor geluk maar blijven waar je bent geeft dat ook niet. Er is een wereld te winnen.

Flowreren is:

·     Leren omgaan met onzekerheid en weerstanden. 

·     Onze verlangens onderzoeken ophaalbaarheid. 

·     De moed ontwikkelen om stappen te zetten. 

·     Een plan maken voor de uitvoering. 

·     Onszelf ondersteunen in dit proces.

·     Reflecteren en successen vieren.

Dit is wat ik wil faciliteren. Niet door hard te zwoegen maar door bewustwording, moed, ontvankelijkheid, voldoening en plezier.

Het FLOWREREN programma gaat hierbij helpen. Ben je nieuwsgierig geworden of herken je dit stuur me gerust een bericht: buroworkflow@gmail.com.

Hasta luego:-).

Melanie

Reactie plaatsen